Кæрдæгхæссæн вæййы, Куадзæнæй дæс æмæ ссæдз боны куы рацæуы, уæд, – хурхæтæны мæйы, арæхдæр æрцæуы мæйы фыццаг хуыцаубонмæ. 
Кæрдæгхæссæн у уалдзæджы фæстаг бæрæгбон. Ардз йæ хуыз раивы, цъæх дарæс скæны, кæрдæджы уындæй зæрдæ рухс кæны, ног хоры æвзартæ арвы цъæх хъæбысмæ сæхи ивазынц... 
Ивгъуыд рæстæджыты бæрæгбонмæ рагацау цæттæ кодтой. Къуыри раздæр-иу мæнæу бæстон ныхсадтой, куы бахус, уæд-иу æй æрыссадтой æмæ уымæй чъиритæ кодтой. Аргæвстой-иу фыс кæнæ далыс. 
Хъæуы цæрджытæ-иу сæ кувинæгтимæ быдырмæ ацыдысты. Æртыгай чъиритæн сæ фылдæр – цæхæраджынтæ. Хистæр-иу скуывта, цæмæй хор æмæ фосæфсæст уой, сæ аз сыл дзæбæхæй куыд ацæуа, фæззæджы сæ зæххытæй хорз тыллæг куыд сисой. 
Кæрдæгхæссæны Ирыстоны иуæй-иу хъæуты кодтой стыр дзаджджын чъири – гуыдын, уыд тынгхæрзад, хæрынæн бæзгæ ног кæрдæджытæй æмæ ног зайæгойтæй. Гуыдынæй хъуамæ бинонтæй алчидæр ацахуыстаид, æцæгæлонæн дзы хæрын нæ фæтчыди (см. нæфæтчиаг, Нæфæтчы). 
Куывддзаутæ-иу сæ хæдзæрттæм куы здæхтысты, уæдиу семæ æрбахастой алы кæрдæджытæ æмæ дидинджытæ æмæ-иу сæ хæдзары къуымты ныппырх кодтой. 
Кæрдæгхæссæны бæрæгбон ныр дæр бирæ адæм кæнынц, уæлдайдæр хæхбæсты æмæ быдыры хъæуты.

Кæрдæгхæссæн (день приношения домой трав) отмечают через 30 дней после Пасхи, в июне, чаще всего в первое воскресенье месяца. 
Кардагхассан – последний весенний праздник. Природа, меняя свой облик, переодевается в зеленый наряд, сердце радуется при виде нежной травы, молодых побегов, тянущихся в объятия синего неба. 
В прежние времена к празднику готовились заранее. Из муки тщательно промытого и высушенного зерна делали традиционные олибахи, резали барана или овцу. 
Жители села со своими кувинагами шли в поле. Пироги пекли в основном с начинкой из листьев свеклы (цæхæраджынтæ). 
Старший возносил молитву, испрашивая у небес удачного года, богатого урожая, увеличения поголовья скота. 
На Кардагхассан в некоторых селах Осетии пекли Гуыдын – большой пирог с начинкой из различных съедобных трав, который должны были отведать все домочадцы. Посторонних угощать этим пирогом не полагалось. 
Возвращаясь домой с кувда, люди несли с собой пучки трав, цветы и разбрасывали их по углам дома. 
Кардагхассан отмечается и по сей день, особенно в горных и равнинных селах.