Уацилла ирон зæдты, ирон бардуæгты æхсæн сæрмагонд бынат ахсы. Тыллæджы хоры, зæххыл адæймаджы хорздзинадæн цыдæриддæр зайы, уыдоныл аудæг бардуаг, арвнæрды бардуаг у (кæс Уацилла). 
Уациллайыл сæхи фæдзæхстой ирон адæмы фыдæлтæ – алантæ. Цæгат Кавказы хæхты дæлвæзты куы цардысты, уæд райдыдтой зæххы куыст æмæ табу кодтой Уациллайæн. 
Уацилла у стыр бархъомысджын хорарæх æмæ фосарæхы бардуаг. Цæмæй уыгæрдæнты æмæ сæрвæтты хорз, сойджын кæрдæг æрзайа, уый тыххæй дæр адæм Уацилламæ кувынц. Хус рæстæг куы скæны, кæнæ бирæ куы фæуары, уæддæр Уациллайæн лæгъстæ кæнынц. 
Хистæр цины куывды бады, æмæ Уациллайы ном ма ссара, уый тыххæй гаджидау ма рауадза, уый арæх нæ вæййы. 
Уациллайы бæрæгбон кæнынц алы комы дæр, быдыры хъæуты, горæтты. Ис ын бирæ кувæндæттæ, фæлæ йæ сæйраг кувæндон ис Дæргъæвсы, Тбауы хохы. Иæ бæрæгбон арæхдæр вæййы, Кæрдæгхæссæнæй дыууæ къуырийы куы рацæуы, уæд. Ахæссы цалдæр боны. Бирæтæ Уациллайы бæрæгбон кусарт акæнынц. Раздæрты, цыфæнды æнæбон бинонтæ уыдаиккой, уæддæр-иу уæрыкк ма аргæвстаиккой, уый гæнæн нæ уыд. Уациллайы бæрæгбон йæ мæгуырдзинад ничи æвдыстæ Барджын бардуаг у, æмæ йын куывтой лæгъстæгæнгæйæ. Сылгоймæгтæ чъиритæ кодтой æнæдзургæйæ, сæ комытæф хыссæмæ куыд нæ фæхæццæ уыдаид, афтæ-иу сæ дзыхтæ истæмæй бабастой. 
Кусарт-иу куы кодтой, уæд-иу бæгæны æмæ æртæ чъирийæ Уацилламæ скуывтой, цæмæй йын сæ нывонд барст фæуа, се ртæ чъирийы сын барстæн айсæ Кусæрттагæн-иу цæхх радтой. Иæ сæр-иу ын куы ралыг кодтой, уæд-иу æй артмæ бадардтой, йæ тæф куыд рацæуа, афтæ, стæй та-иу æй фæстæмæ бæрзæйыл авæрдтой. 
Алы бинонтæ дæр-иу сæ кувинæгтæ Уациллайы кувæндонмæ ахастой. Кувæндонмæ хæстæг-иу æрлæууыдысты: дзуары бынмæ бацæуыны бар уыдис æрмæстдæр дзуары лæгæн, уымæн æмæ Уацилла у карз, æнæхатыр дзуар. Иæ кувæндонмæ æнæ хъуыддагæй чи ссæуа, уымæн æй нæ ныббардзæн, адæймаджы бакуырм кæндзæн. 
Уациллайы бæрæгбоны-иу кувæндоны къусы дзаг бæгæны сæвæрдтой. Кæд афæдзмæ бæгæны нæ фæкъаддæр, уæд амондджын аз уыдзæн. Kæд фæкъаддæр, уæд хорз аз нæ уыдзæн. Адæм-иу дзуары лæджы рацыдмæ цымыдисæй æнхъæлмæ кастысты, уæдæ нын цы хабар фехъусын кæндзæн, зæгъгæ. Дзуары лæг-иу бæгæны акалдта, æмæ-иу къус фæстæмæ ног бæгæныйæ байдзаг кодта, йæхæдæг-иу куывддзаутимæ хъæумæ рацыд æмæ-иу адæмæн хабар фехъусын кодта. 
Уыдис-иу афтæ дæр, æмæ-иу дзуары лæг æхсæвы кувæндоны баззад. Уыцы ‘хсæв, дам, Уацилла йæ кувæн бынатмæ æрцæуы, къусы цы бæгæны вæййы, уый акалы. Бæгæны кæд Ирыстонырдæм акæла, уæд уый амоны: ома, ирон адæм хорæфсæст уыдзысты, сæ зæххытæй сисдзысты хъæздыг тыллæг, сæ аз ацæудзæн æнæфыдбылызæй, æнæмастæй. 
Уациллдйы бæрæгбон ирон адæм абон дæр бæрæг кæнынц. Иæ фадат кæмæн куыд амоны, афтæ йын йæ ном ссары. Бирæ хъæуты скæнынц хъæугуывдтæ. Аргæвдынц гал кæнæ род, фыс. Уыцы бонмæ сæрмагондæй сфыцынц бæгæны æмæ рауадзынц арахъ, фæкувынц, фæбадынц, фæзарынц. 

Уацилла занимает одно из основных мест в пантеоне осетинских божеств и является покровителем хлебных злаков и всего того, что произрастает на земле для пользы человека. Его называют также Богом-громовержцем (см. Уацилла). 
Уацилла поклонялись еще наши предки – аланы, когда поселились у подножья Кавказских гop и начали заниматься земледелием. Он является очень могущественным божеством: чтобы трава на пастбищах и сенокосах была сочной и жирной, молятся Уацилла, во время засух и длительной непогоды поклоняются ему же. Очень редко за праздничным или свадебным столом старший не вспоминает имя Уацилла, не произносит тоста в его честь. 
Как самое почитаемое божество, Уацилла имеет много посвященных ему святилищ, главным из которых является святилище в Даргавсе, на горе Тбау – святилище Тбау Уацилла. Праздник Уацилла отмечается в каждом ущелье, в июне, через две недели после Кардагхассана и продолжается несколько дней. Многие семьи на Уацилла делают кусарт. В старину это делала каждая семья, даже самые неимущие приносили в жертву ягненка, ибо в этот праздник не принято было демонстрировать свою бедность. 
В знак особого почтения женщины пекли пироги молча, ниже глаз обвязав лица полотенцами, чтобы даже дыханием не осквернить их. 
Перед закланием жертвенному животному давали лизнуть соль и с тремя пирогами и чашей пива произносили над ним ритуальную молитву, дабы Уацилла принял жертву. Отрезав голову животного, ее несколько минут держали над огнем, чтобы опалить шерсть и тем самым известить Уацилла, что ему принесена жертва, а затем прикладывали к шее. 
Каждая семья несла кувинаг в святилище Уацилла, но входить туда никто не смел. Уацилла являлся могущественным, суровым божеством и мог ослепить человека, если он без крайней необходимости входил в его святилище. Этим правом обладал только жрец. 
На празднике Уацилла в святилище оставляли чашу с пивом. Если за год пива не становилось меньше, то год предстоял урожайный, счастливый. Если же пива стало меньше – жди неурожая. 
Бывало и так, что жрец ночью оставался в святилище. Предание гласит, что в эту ночь Уацилла являлся в святилище и выливал пиво. Если пиво выливалось в сторону Осетии, то год будет урожайным, люди не будут знать тревог и печалей. 
Люди и по сей день отмечают праздник Уацилла. Некоторые встречают его в кругу семьи, другие устраивают общесельский кувд с закланием быка, теленка или барана. К этому дню специально варят пиво и делают араку.