Куадзæнæй дыууæ къуырийы фæстæ вæййы Касуты бон, хонынц ма йæ Донмæцæуæн бон дæр (кæс Касутæ). Бæрæгбон хъæубæстæ арæзтой иумæ, хъæугуывд-иу скодтой. Изæрмæ-иу фæбадтысты, фæкуывтой, фæзарыдысты, фæкафыдысты. Фидæн аз фысым чи уыдзæн, уый-иу равзæрстой æмæ-иу ын йæ хæдзармæ æртæ чъирийы, сгуы æмæ нозт арвыстой. 
Уымæй уæлдай алы хæдзары дæр кодтой æртæ чъирийы. Скодтой-иу алыхуызон кастæ, æмæ-иу сæ сылгоймæгтæ кувинæгтимæ ахастой хуымтæм, доныбылмæ. Уыцы бон æрыгон сылгоймæгтæ æмæ чызджытæ ног чындзы хуыдтой донмæ. Сылгоймæгты хистæр-иу чындзы бафæдзæхста Хуыцау æмæ йе сконд зæдтыл, куырдта-иу ын бирæ цот – авд лæппуйы авдæны куыд ауза, батабу-иу кодта Доны чызджытæм, адæмы фыдбылызæй куыд хизой, дæттæ куыд нæ ивылой, ног чындзы сæ хорзæх куыд уа. 
Нæлгоймæгтæй ног чындз æмæ иннæ сылгоймæгтимæ доны былмæ цыд къухылхæцæг, æмдзуарджын æмæ хызисæг. 
Чындз-иу доны былæй сæ хæдзармæ дон схаста. Йемæ чи ацыд, уыдонæн-иу хæдзары хистæр сылгоймаг фæарфæтæ кодтæ «Доны чызджыты хорзæх уæ уæд, Донбеттыры фæдзæхст ут, цардæй бафсæдут, донарæхæн уæ цард уæд...» 
Касутæ кæнæ Донмæцæуæн бон мах рæстæджы фыццаджы хуызæн нал кæнынц, рох кæнын райдыдта, фæлæ ма йын кæм кувынц, ахæм хъæутæ æмæ мыггæгтæ ис. 

Касутæ – день шествия к воде – отмечали через две недели после Пасхи, устраивая общесельский кувд (см. Касутæ). Пиршество длилось до вечера. Люди возносили Богу молитвы, веселились, пели, танцевали. В конце застолья выбирали Фысыма – человека, ответственного за проведение следующего праздника, и посылали ему домой Кувæггаг. 
Помимо этого в каждом доме делали традиционные три уæлибæха, варили кашу и несли все это в поле, к реке. В этот день девушки и молодые женщины водили молодых невесток к реке. Старшая из сопровождающих женщин возносила молитву, обращенную к Богу, просила, чтобы молодая была обильна чревом и чтобы род, в который она пришла, множился. Молились русалкам, чтобы они оберегали людей от бед и наводнений, чтобы не обделили молодую своей благодатью. 
Из мужского населения женщин сопровождали только шафер и дружка. 
Молодая невестка должна была принести в дом воды. Хозяйка дома (афсин) благодарила сопровождающих её: «Да будет вам благодать русалок, да покровительствует вам Донбеттыр и да будет ваша жизнь так же привольна, как воды, текущие к морю». 
Праздник Касута в наше время почти забыт, хотя есть еще единичные села, отдельные фамилии, которые отмечают его.